Ayak izleri Şiiri - Fatih Taşkın 2

Zamanı jiletle kazıyıp atsak üzerimizden?
Kalbimde, derisini bırakıp giden bir yılan hissiyatı var.
Aşk mı tutuyor beni, yoksa yaşadığım hayat mı?
Kopardığım çiçeklerin acısı mı var ellerimde
yoksa o çiçeklerin kokusumu var bedenimde?

Ölümü unuttuğumuz günlerde
Selâlar hatırlatıyor her seferinde.
Ölüm yakışmaz dediklerimiz bir bir
buluyor ölümün yönünü,
Acıyla ve kahırla helalleşme, musalla bölümü

Kalbim ayak izleriyle dolu,
Yüreğimdeki yeşil otlar, çorak toprak oldu.
Kahkaha atan değil,
Mezarlıkta dolaşan insan izleri var yüreğimde,
Zılgıtlar var kahkaha yerine.

Bütün dişlerimizi göstererek gülmek varken,
Kalbimizi dişlerimizin arasına koyup kanata kanata ağlamak neden,
Kemiklerimi kırdım tarak yaptım,
Her gece saçlarını taradım
Düşen saçlarından urgan yaptım, boynuma doladım.

Umayım! Sert rüzgarlarla savruldum,
O rüzgarlarda beni kurşun gibi vurdun
Hayat fırtınalarla geçecek sandım
Tohumlar fırtınalarda yerini bulurmuş ben kalbine vurulunca anladım.

Yaşamak ve gülmek seninle güzeldi
Sensiz Ruhum, bedenime hep küçük geldi
Her kıvılcımda ben atılırım senin yerine o ateşin üstüne,
Bir kamyon geçse ancak beni ezer senin yerine

Uçarım, süzülürüm yada sürünerek gelirim gönlüne
Onurumu gururumu bıraktım mutluluk yerine
Cemalinin güzelliğine hevesle baktım
Celalinin fırtınasında yolumdan çıktım

Umayım! Ben yaralındım artık, insanlar anlamıyor ne dediğimi
Bir sen bilmelisin gönlümde seni demlediğimi
Her karanlıkta senin sesin vardı,
Canım sen sen diye yanardı.
Ben her gece sevgilimin koynunda doğardım
Her gece benim ol diye kalbimi, kalbinin
üstüne koyarım

Hiç söylenmemiş türküler, şiirler, şarkılar yazdım ben sana
Uçurumdayım, Sesim kısıldı kalbine fısıldıyorum duy
sesimi tüm bedeninle beni anla!
Dereler, ırmaklar tuzlu denizlere kavuşup raks ediyor
Mutluluk nedir unutma! Bedenim hayatının en kötü zamanlarını hapsediyor.

Damarlarım kısaldı, inceliyor, kanım çekiliyor
Kimsenin duymadığı zılgıtlar boğazımda can çekişiyor
Kendime sorduğum sorulardan yoruldum
Hayatın ateşindeki közden boğuldum

Gemileri limanlara bağlayan urgan benden yoruldu,
Urgan inceldi kopacak ateşimle kavruldu
Tanıdığım bildiğim tüm dostlarım kayboldu,
Hepsinin yüzünü sildim artık hepsi gölge oldu.

Okyanus derin, deli ve dalgalı,
Gücüm kalmadı dalgaları boğmaya, bedenim yaralı
Tut bu sevdanın elini, kan damlıyor urgandan
İnceldi kopmak üzere tut ellerinle kanatlarımdan.

Dalgalı denizlerden kurtulsam bile
Dışarıda beni yemek için bekleyen kuşlar var.
Sen avcısın koru beni, bu hayatta ağzından nefret damlayan tek dişi kalmış canavarlardan.

Kış geliyor ben yalnızım, dallarım kuruyor,
Kader bizim için yeni oyunlar kuruyor,
Sonbahar yaprakları düşüyor toprağa ölüler gibi
Tükendiğim son güne kadar seveceğim seni,

Sevilmeyi bilmek yetmedi, duymakta isterdim.
Sevilmemin özlenmemin bu kadar zor olduğunu bilmedim.
Yatağım tabut, yastığım mezar oldu,
Bu kahredici geceler sana gebe oldu,

Yüreğimde binlerce ayak izleri,
Hepsi mezar yerleri.
Ya tut elimden,
Yada ver toprağa bu bedeni.

En sevdiğim kadına!