Ayak İzleri Şiiri - Arif Arslan

Nereye çeker beni önümdeki bu izler,
Arkamdan gelen mi var, beni biri mi izler?
Sonsuz bir yola girdim dönemem artık geri;
Ne biter ne tükenir, ruhumdaki denizler…

Korkarım, ürperirim, bazen tatlı bazen sert,
Sarar içimi her an kaybetmekten doğan dert.
Yolumun sonu yakın olsa da dinmez sancım;
Sık sık yakalar beni beynimdeki krizler…

Bazen içim sıkılır, bazen dolar gözlerim,
Kâbuslu gecelerde sabahı çok özlerim…
Gün olur benden önce gidenler çeker beni;
Engeller önümdeki uçurumlar, dehlizler…

Olacak, nasıl olsa bir gün o da olacak,
Gözlerim, uyluklarım topraklarla dolacak.
O zaman seller bile söndürmez ateşimi;
Meğerki geceleri sürgün ede gündüzler…

Son ihtimal, son arzum beni gönderenimden,
Ruhumu yavaş yavaş alırken bedenimden…
Sermayemi o verdi son ümidim de Ondan;
Eğer isterse benim ruhumu o temizler…

05 Kasım 2005 Cumartesi