Ayak Şiiri - Naki Aydoğan

Ayak
Dursun mu yürüsün mü?
At durur, sakin dünya durur
Atlar durmaz, tepişir
Dünya dağılır ve sonra bir baş yönde akar
Atlar durmaz dörtnala tırıs…
Arazide taş nice kayalıkların kimliği
Atın ayağında nal nalbanttın kimliği
Maddeden çalmış yerin altından
Canlı ayaklara pabuç

Pabuçlara bak ayakları bil
Masanın dört ayağı var çevresinde kaç sandalye var
Ve insanlar oturunca ayaklar çoğalınca
Böceklerin hayatı yaşanır, bir toplantı süresince
İnsanlar ayaklarını çakar pabuçlarına
Binaları da betonarme betona çakılı demirler
İnsanların zamanları farklı çok boyutlu
Soyunurlar akıllarını bir bir çıplak yıkanır
Değişik yatarlar bir şey olmamış gibi uyurlar
Rüyalarında uyanırlar tüm ayakları
Bir tabloyu tutan duvardaki çivi
Tablonun ipten telden koluyla asılı duvara
Duvarlardan çıkan belli belirsiz kolların eli var
Ellerimiz var, Eldiven takarız
Örümceklerin yaşamlarını rüya ederiz beyin kökümüze
Evlerimiz bütün yapılarımız uçmuş
Gökyüzünde nice kuşlar uçuyor nice duvarların öncesi kanat
Tavuk kanatın kilosu yirmi liraymış
Bir duvar ustasının yevmiyesi kaç lira olsun
Ben patron muyum elim ayağım kibar dursun
Bir işin beyniyim.
Beynim benim kâinatın işi işler
Tek ayağı çok parmaklı el tutar
Tek eli çok parmaklı ayak
Benim bu şiirim nerede durur
Bir başlık ayağı var
Başlıksız bir ayaksız yok
Yere koy bir tarafı ayak bir tarafı kol,
Tut bir tarafından kaldır
Kendini kaldırmışsın sonrasında
Öncesinde taş dururken yerde