Ayağın Yere Değsin Şiiri - Ahmet Kısa

Tuzun kuru, karnın tok, sırtınsa hep pektir,
Etsiz yemek yemezsin, gömleğin has ipektir.
Zannetme patiskaya hiç bir zaman değmezsin,
Kapanınca gözlerin, başını kıbleye eğmezsin.

Çokça ahkâm keser, mangalda kül bırakmazsın,
Senin suyun tersine akar, yatağına hiç akmazsın.
On parmağında on marifet, lakin yumulmaz içe,
Sattın ruhunu bir şeytana, koskocaman bir hiçe.

Niçin böyle aymazsın, gözlerin kör mü senin?
Belki bir gün uyanırsın, savrulunca bedenin.
Babalığın başkasına ama, horozluğun bizlere,
Gel de bir karanfil at, kalbimdeki derin izlere.

Bana, kumdan kale yaptın, gün bitmeden yıkıldı,
Kalbimi kırdın dostum, bu gönlüm senden sıkıldı.
Kağıttan uçak yaptın, çok gitmeden yere çakıldı.
Ulaşmadı sandığın mektuplar, okundu ve yakıldı.

Ayağın yere değsin, bulutlarla asla yarışamazsın,
Herkesin doğrusu kendine, kimseye karışamazsın.
Gurur hata yaptırır, dil kem söyler, yüreğe vurur,
Git de bir bak aynaya, pişmanlığın karşında durur.