Ayağın Üzengide Şiiri - Hanifi Kara

AYAĞIN ÜZENGİDE

Gel lüzumsuz şeylerle, uğraşma yeter artık!
Yaklaştı ecel atı, ayağın üzengide.
Mal, makam burda kalır, orada iman gerek
Bırak ta gel o yatı, ayağın üzengide…

İmrense de yeridir, yerdeki haşarâta
Ne oldu da söz geçmez, küçük bir aşirete
Sen yolcusun dikkat et, yoldaki işârete
Olmasın sonun kötü, ayağın üzengide.

Dedi/kodu edenler, birbirine ne dedi
Onlardan hesap sorar, aç koyduğu bir kedi
Mazlumların âhından, arş-ı âlâ titredi
Yaklaştı sonun Batı, ayağın üzengide.

Her teline ak düştü, o simsiyah saçının
Aldatmasın kör nefis, haramlardan kaçının
Şurada ne kaldı ki, aha ömür maçının
Bitti birinci seti, ayağın üzengide.

Kötü geçen hayatın, sorgusu seni yorar
Rabb’ın kim ve nebin kim, melekler orda sorar?
Ne yaptıysan dünyada, karşında birer birer
Açılır orda kutu, ayağın üzengide…

18/12/’09
Hanifi KARA