Adam gibi adamım,tükürdüğmü yalamam.
Ağzımdan çıkan sözü, asla geri alamam.
Bu işler oturarak yapılıyorsa eğer,
Başkasının ağzıyla, ayak üstü duramam.
Ben evvela insanım, gel gel deyince gitmem.
Bu yapılandan sonra, hakkımı helal etmem.
Kararımı verirken, hiç kimselere sormam.
Kimsenin ağzıylada, sözümü geri almam.
Yönetici dediğin,adam gibi olacak.
Kalbi kırmak bir yana, gönülleri alacak.
Sağlığa yararlıysa, bu yapılmak istenen.
Bizden önce ayakta, kendileri duracak.
İnsan olan insanlar, daima dik dururlar.
Dik durmak sözde ise, arkanızdan vururlar.
Herşey bir yana dostum, insani değil karar.
Derdin var derdi Eyüp; bence ayağın mı var.
Doktora benzermişiz, beyaz önlük giyince,
Herkes bize bakarmış, dışarda gezinince.
Yere batsın önlüğün,kirlensin beyazında,
Ayaktada dururuz, cenaze namazında.
Bir deli bir kuyuya,elbette taş atacak,
Akıllı adam lazım, o taşı çıkartacak.
Amaç gerekçedeki, eşitlik sağlamaksa,
Biz kalkarken ayağa, fabrika da kalkacak,
Artık geceler kara, gündüz aydınlık olsun.
Bize gururu verin, para pul size kalsın.
Aşk değilki bence bu, onursuzda yaşansın,
Şirketi bu duruma, düşürenler utansın.
Kayıt Tarihi : 21.9.2009 19:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onurlu insanların, insanca muamele görebilmek için vermiş oldukları, dik durma mücadelesinin mısralara yansımasıdır.Zaman ve mekan önemsizdir.Bu arada şiirimin isim babası, arkadaşım Eyüb' ede yürekten sevgiler..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!