Ayağımın Tozluğunda Mevsimler

sürüngen bir mevsimin ziyanında güneş
göçebeler gibi yersiz yurtsuz zaman ey!
ayağımın tozluğunda mevsimler

.....

beyhude akıp giden savruk günler
gri bulutların gölgesine bırakın vebalinizi
ağlasın deryalar durmasın kanasın ey!
başak gözlü düşler

kırıldı yayın teli
hiçbir ok hedefini vuramaz
ne mutluluk ne aşk kaldı ne meşk ey!
ayağımın tozluğunda mevsimler
ne insanlık kaldı ne dostluk
esnedi dağlar çürüdü tenler

........

yer gök kurumuş
yozlaşmış yüreklerde ihtiras ateşi
zambak kokulu bahçelerde hazan ey!
ayağımın tozluğunda mevsimler
esrik rüzgârların nefesinde vurgun
yüreklerden akan sevgi değil
küflü gam seli

yaz akşamları kadar sarı ufkun rengi
bir zamanlar tarih yazardı parlak yıldızlar
ayın şavkının vurduğu göllere nurlu topraklara ey!
ayağımın tozluğunda mevsimler
kızıl atların yelelerinde koşturan kehribar gözlü çocuklar
sarı saçlarınızdan hüzün toplayan güneşin

elleri kırılgan
dili yangın

cennetten bahçeler sunulacakmış
çatal dilli efsane kahramanlarına
yakut işli döşeklerde zevk-ü sefâ içinde ey!
zümrüt gözlü hurilerin elinden tas tas kevser şarapları
saf ipekten dokunmuş esvaplara sarılacakmış
yunmuş arınmış günahkâr bedenleri

duydunuz mu?
Tanrı afedecek(miş) tüm zulmün krallarını ey!

yerin altından geçen gümüş renkli ırmaklar
kirlenmeden renginiz toprağın bağrında
daha çillenmemiş otlar çatlamadan tohumlarınız ey!
ayağımın tozluğunda mevsimler
ah! buruşmuş dudaklarınızın kıyılarında
koyulaşmış tükmüklerinizden
duası eksilmeyen nur yüzlü
ihtiyarlar

pervaneyim
ayağımın tozluğunda mevsimler

.............

603202501:42