İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Yalnızlığın rengi hep aynıdır zaten... 'Gri... Hem de koyuya çalan bir gri...'
Oldukça derin bir iç hesaplaşma... 'u/mutsuzlukların' üzerine perdeleri çekerek...
Etkiliydi Müjgan Hanım. Kutlarım şiiri ve sizi...
Masada duran muma takılacak gözlerim
Fersiz sönmek üzere.
Ay’ın önünde kümelenmiş yine bulutlar
Yıldızlar yok
Dileklerimi erteleyeceğim başka gecelere.
çok güzel bir şiirdi.
yüreğinize sağlık.
tebriklerimle
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta