Ayağım Üşüyor Anne Şiiri - Hasan Öztürk 2

Üşüdüm
Üşüyorum
Sıcakkan dolaşır
Kar beyazı tenimde
O ayaz düştükçe üstüme
Sarı çalar soğuk halim
İçimdeki düş mavi ateş
Dışımı sarar yoksulluğum
Yırtık ayakkabılarım
Ayağım üşüyor
Ayağım anne

Okulda
Eğik yazı öğreniyorum
Benim kısa kalemim üşüyor
Defterime harfler titrek düşüyor
Kömür odun muhabbetine dalmışlar
Ben uzakta unutulmuşum.
Yüreğim kan ağlıyor
Ayağım üşüyor
Üşüyorum anne

Okuldan eve
Evden okula
Benim karlı yolumda
Uğurluyor karşılıyorsun
Çaresizlik merkezli kaderim
Ben senin ‘Garipçe çiçeğinim’
Sular donmuş kar buz tutmuş
Saçaklarım gövdem, yapraklarım
En çok ta kokum üşüyor
Anlıyor musun beni
Kokum anne

Bir şiir yazdım
Şiir yazdım Ankara’ya anne
Tam değil ki benim Türkçem
Dilim daha tam varmıyor
Dönmüyor söylemeye işte
Herkes bana kardelen
Diyor da ben üşüyorum.
Şiirim başlıktan ibaret
Ve diyorum ki;

NİGEMİN CEMİDİ DAYE.
(Ayağım üşüyor, Anne)