Aya Yazılan Şiiri - Muhammed Rabbani Koç

Kuru yapraklar ellerinde dağılıyor,
Soğuğu kucaklıyorsun gece vakti.
Ah, şu rüzgar şen şakrak esiyor,
Senden geliyor çünkü bu esinti.

Dilime varmadan kelimeleri yutuyorum,
Büsbütün şaşırıp büsbütün unutuyorum.
Söyle sen misin ki buna sebep,
Gül yüzünün hatrına gönül kurutuyorum.

Pençeler vurulsun ağzıma, yalansa eğer,
Kalbimi sıkıştırsın zincirler, mengeler.
İnan ki katlanırım buysa yazılan kader,
Bir tebessümün tüm bu (t) ezaya değer.

Ama görmüyorsun, bırak zaten bilme,
Yokluğunun hançerini sapla gövdeme.
Ben avunurken acısıyla yaramın,
Tuz ol yak beni, gerek yok merheme.

Lakırdılarım incir kabuğuna sığmıyor,
Göğsüm bu sevdaya dar geliyor.
Sen şu tezatımı hoş gör, lütfen,
Kalem aya karşı tutukluk yapıyor.