Aya İrini Şiiri - Yetkin Cüneyt Yüksekbaş

Sessizliğin kalbinde, taşlara kazınmış bir dua,
Zamanın titrek yankısıyla fısıldayan duvarlar
Kubbenin göğsünde yankılanır ilahi sadâ,
Bir mabedin ruhunda saklıdır eski yarlar.

Ey mukaddes karanlıkta saklı nurun beşiği,
Taşların harcı mı, yoksa dualar mı seni ördü?
Kaç nefesten süzüldü bu uhrevi ışık izi,
Kaç gözyaşı, kaç umut, kaç secde seni gördü?

Ne saltanat, ne şema, ne ezan çökertti seni,
Sırları fısıldayan kemerlerin hâlâ diri.
Zamanın aşındıramadığı o taşlarından dinle,
Duvarlarını okşayan rüzgar bile hürmetli.

Burada yön aramam, kıble sensin ey mabed,
Her taşında bir secde, her sütunda şehadet
İbrahim'in elleriyle yükseltilen görkemi
Övülmüşe müjde sensin, emin Aya İrini...