Ay Zanlısı Şiiri - Turan Koca

Kızıl bir denizin hırçınlığına direndi
gözleri sevdaya bakan ay zanlısı! .
Göğün huzur akan sularına dayadı göğsünü
Teninde yeşerdi güllerin rengârenk mevsimi…
Asi ve kibir tutkunu bir yıldız zikretti ismini

Stêrk! Stêrk!

Hayallerin can çekişen saatlerinde durdu
aşk mahkûmu, gönül yorgunu
kaldırımların soğuk yanaklarına uzandı
bir damla gökyüzü göründü çehresinde! .
Tatsız bir şarkıyla gözlerini araladı;
tane tane cennetin damlalarını çekti yüreğine
cehennemi hislerle…
Kaldırımlara barikatlar kurdu
katran karası hatlar çizdi geceye! ..
Mürekkep yalayan satırlarla yürüdü

…yürüdü…

Güneşi sırtlayıp dağların gölgelerine sığındı
güneşe tapan bir kavimle ateşin hallerini yazdı! .
Durmadı, gölgelerin seyrine daldı

...uzandı... uzandı...

Yağmurun çığlıklarıyla bir ayin sabahına uyandı! .
Çanları inleyen bir şehre karıştı
Çanlar günahları, iyilikleri çağırıyordu…
Gök korkmuş kılıçlar çekilmişti...

…yağıyordu... Yağıyordu...

Yüzünü toprağa gömdü zifiri karanlıkta
toprak ruhunu besleyen sesler yağdırıyordu…
Sabahın ilk ışıklarında kalbine cennetin resimleri iniyordu!
Bir ezan sesi iniyordu
minarelerden, çanaklardan rahmet akıyordu…

ve

Gözleri yorgun satırlara yolculuk edip
varlığa gözlerini yumuyordu! ..

T.K,09.11.2013