Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
okurken haz duyduğum güzel bir şiir olmuş. duygu dolu anlatımıyla, insani okumaya sevk eden bir güzel eser olmuş. .Elinize emeğininize gönlüne sağlık
tebrikler yüreğine sağlık
onlar binip bir akşam vaktinin huşusuna
akarken sevdasının buz mavisi tazeliğine
şafağın likarba sancısı çatlayan çekirdeğinden
Yalıncak'ın mor Venüs çarığı giyinen
çıplak kumsallarına
ay yüzlü bir kız çocuğu doğar...
Önce kardeşime candan teşekkür ederim... Şiire hiç doyamadım, iklimleri yaşadım deniz kokusunda... Yeşilin her vuruşlarında... Dirilir akkuşlar... selamları ufka uzayıp gider... Uzun ve ince bir bakış! Alkış üstüne alkış! ______ arif tatar
Ant. 10 puan... Nice güzel şiirlere...
Şair; DOĞA sevgisiyle, insanlık sevgisiyle, hoşgörülü anlatımıyla ve şiirdeki şiir özgürlüğünün bağımsızlığıyla iç içe . o kadar güzel bir dil kullanıyor ki okuyucuyu-içten etkiliyor.Şiirlerindeki anlatım kültürü ve tasvir oluşumu çok mükemmel.Şiirimizi severek okudum. ++ kutluyorum. selam sana.
Filiz hanım şiirinizi okurken bir an gök yüzünde bir an ormanda bir an bulular arasında buluyorum kendimi mükemmel betimlemler mükemmel şiire kutlarım fİLİZ HANIM 10 ANT
Bir zamanı ağrısız tasvir etmek, şairin görüş güzelliğinden geliyor...Bir tasviri çağrışımsal canlılıklarla vermekse duyuş ve algılayış netliğinden...Şiirde her ikisi de mevcut...Kutluyor, saygılar sunuyorum...
KALEMİNİZE VE YÜREĞİNİZE SAĞLIK...
hani bazen kendi haline dalar gidersin ya,bu seferde şiirinizi okurken dalıp gitmişim bir başka dünya ya,o kadar harika yazmışsınız ki bir başka dünyaya alıp götürüyor insanı,düşlerinizi beyaz sayfalara çok güzel yansıtmışsınız,yürekten kutlarım,tam puan ile sayfamda,saygı ve sevgi hep üzerinize olsun,sağlıcakla kalınız.
Ah! gençlik ah
sevda nasıl başka nasıl güzel
senin çıkmazlarında
bıldırcın düşmüş gönlümün çiyli uykularında
nasıl serin
Kutluyor, başarı dileklerimle mutluluklar diliyorum. Nice şiirlere...++
ah! Nereye koymalı şimdi
kızaran yanaklarını nereye
titreyen ellerini nereye saklamalı
peki ya! Ali nasıl geçecek sessizce
gönlüne banan bu güzelin
ağlayan gelin açmış beyaz teninin ücralarından
Mükemmeldi..yüreğünize sağlık sevgili şiir dostum ..Nicelerine...saygı ve selamlarımla
Bu şiir ile ilgili 44 tane yorum bulunmakta