hayat çıkmazıyla uğraşırken
sen geldin tamda ben ölürken
tuttun ellerimden haberin olmasada
yeni bir dünya yarattım sırf seninle;
gözlerin güneşim oldu,
saçların güneşin doğuşu..
yaşam bile fayda etmezken ölümüme
sen tuttun benim elimi ölümüne
çarpıldım o anda suretine
çıkmaz oldu başka suret gün yüzüne
ben bile kıyamazken bakmaya yüzüne
eller baktı senin ay yüzüne...
Kayıt Tarihi : 24.2.2008 23:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erkan Akpolat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/24/ay-yuzlum-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!