Ay yüzlüm..
Sen yokken de hayat devam ediyordu..
Sen yokken de nefes alıyordum belki..
Ve sen yokken de kokluyordum gülleri..
Ama artık sen varsın..
Ve artık hayatım sensin..
Seni çekiyorum artık içime ve bırakmıyorum hep içimde kal diye..
Gülleri koklamıyorum artık ve bakmıyorum Güneş'e..
Çünkü,ne kokun güle benziyor ne de yüzün Güneş'e..
Bir okul gibisin sanki;
Her gün ders olarak seni çalışıyorum..
Arasıra çıkıyorsun aklımdan,ama ben bunu teneffüs sayıyorum..
Biliyormusun? ? ?
Artık teneffüsleri de sevmiyorum! !
Kalbim fazla mesai de bu aralar,içimde ise sessiz fırtınalar..
Bir 'kor'dun düştün gönlüme,şimdiler de yangın var..
Bana yaptığın en büyük kötülük ne biliyormusun?
Artık yıldızları göremiyorum! !
Ama artık kocaman bir AY'ım ve sevgi dolu bir aşkım var...
Kayıt Tarihi : 9.2.2007 20:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(biliyurmusun? musun suru eki ayrı yazılmalı... naçizane)
TÜM YORUMLAR (3)