Ay Yüzlüm Şiiri - Hüseyin Alan

Gökten bembeyaz inciler düştü
Ateş harı yüreğime
Ay ışığının kucağında öldü
Ellerine konduracağım güllerin rengi

Senden öteye çizemedim yıldızları
Orda apaçık bir manzara vardı
Senin alev gözlerin yaktı
Derin bir sessizlik içinde geceyi

Elim yüzüm kızıl gün batımının altında
Beynimin en yüksek katında
Ağaç dalının gölgesinde
Sararmış yanaklarına değdi parmaklarım

Çekerdim çilesini sevda bitişlerinde
Bir deniz kıyısında kol kola
Küsmüş duygularımı anlatırdım kana kana
Atsam kendimi şu haşmetli dalganın üstüne

Diner miydi yüreğimin yangını
Kirlenmekten kurtulur muydu sevgi çiçeklerim
Sonsuzluk çöker miydi hayata
Seni hatıralara gömmekle

Dudaklarında ki dondurmayı sildiğim günü
Gülüşündeki sıcaklığı
Hatıralara gömmek zor
Unutmak seni öylece ay yüzlüm