Ay Yüzlü Şiiri - Fesih Sakçak

AY YÜZLÜ

0 küçücük bakışlarını özgürlüğümde
Toplayıp yüreğimin en sıcak yerinde sakladım.
Sevda dolu bakışlarında tutsak kaldım
Tanrılar tutsak kalan bedenime ağlıyorlardı.

Her sabah dört duvar arasında uyandığımda.
Melekler ağlıyorlardı seni görmeyince.
Tomurcuklar filizleniyordu durmadan ranzamda
Düşlerimde seni her gördüğümde
Sarhoş oludu yüreğim aşk şarabında
Rüzgar sana olan sevgimi okşuyordu
Hiç durmadan sabahlara kadar
Güneşin ilk doğuşuna uzatıyordum yüreğimi
Beni anlayasın diye.

Tertemiz ateşlerde umut kelebekleri uçuşuyordu
Allı morlu çiçekleri yeşeriyordu,
Ateşten tanrılar, üstüme otursunlar diye

Nedendir bilenmez sevdam beni ateşe sürgün etti
Tanrının bana verdiği cezanı bilinmez ama
İkinci bir tutsaklığı yaşıyordu yorgun bedenim
Gözlerimdeki hücrede oturmuş güneşe uzanıyordum
Ansızın yıldızlar söndü, ırmaklar kesildi orada, Ay Yüzlüm.

Göz pınarlarında melekler yıkanıyorlardı.
Sana olan sevgimi anlayasın diye
Çocuklar bakıp ağlıyorlardı Ay Yüzlüm
Gelecekleri kararmıştı orada.
Bilmem farkın damısın
Bu şiirimde hep seni anlatıyorum kendime Ay Yüzlüm
2005 Nisan İSTANBUL