Ay ve Yıldızsız Gece

Aylar önce
Ağaçların sonbahara hazırlandığı zamanda
Ben kalbimde ilkbaharı yaşıyordum
Tanımadan
Görmeden bir kız sevdim
Cemreler çoktan düşmüş
Nevruz ateşi çoktan yanmıştı
İstanbul gibi
Orhan Veli gibi gözlerim kapalı
Hiç görmeden aşıktım
Ayın ve yıldızın olmadığı bir gecede
Konuşma cesaretimi kuşandım
Cesaretimde kaybetme korkunu
Bir merhabaya kaç belkiler sığdırdım
Kaç ihtimalle aydınlattım geceyi
Ne ümit vermesini bekledim
Ne beni sevmesini
Ben kendi ümitlerimde sevdim seni
Ben sevmekten korkmadım
Senin ''denemek'' dediğin şeyden kadar
Şimdi derler duygulara kapılmış
Ben halbuki sana kapılmıştım
Gecenin karanlığı değildi içimi karartan
Merhaba demeden
Elveda demeni duymam
Velhasıl anladım artık
Sevilirsen şiir
Sevilmezsen şair olunacağını
İyi ki de öğrettin