Ay ve yıldız... Şiiri - Mehmet Tunçer

Az önce..
Yağmur yağdı
Güneş açtı mı oralarda da
Bak pencerene
Uzat avuçlarını….
….Ve kapat gözlerini
Hisset, duy
Bir demet kır çiçeği gönderdim
Gök kuşağı ile
Geçmiş olsun diye…
İşi, gücü boşladım bu ara
Orada, balkonda çay içiyorum
Üstelik iki bardaktan
Bıyık altı gülüyor gelip, geçenler
Delimi ne der gibi!
Oysa..
Bir bilseler seni sevmenin güzelliğini…

Az önce..
Güneş battı
Sokak lambaları canlandı
İnsanlar koşup saklanmaya
Yıldızlar geceyi süslemeye
Başladı mı oralarda da….
….Ve sen içimdeki kadın
Beni düşürüp aklına
Rüyalarına gireyim diye
Kapatıp evinin perdelerini
Başladın mı uyumaya…
Hadi uyu..
Ben senin yerinede bir yıldız seçer
İki uzak yıldızı âşık ederim gecede…

Az önce..
Güneş battı
Kelebekler kozalarına
Yarasalar sokaklarına
Döndü mü oralarda da….
….Ve sen baharında ağlayan kadın
Bir şimşek gibi içime
Yüreğime, iliğime, kemiğime
Düştüğünü biliyor musun?
Biliyor musun? .
Acılarını yaralarıma merhem ettiğimi
Gözyaşlarını abu hayat diye içtiğimi
Biliyor musun?
Sensizliğin ölüm olduğunu…

Az önce..
Yani bugün
Yani bir aralık iki bin sekizde
Akşamın bir yerinde
Umutlarının tükendiği bir anda
Baktığında gökyüzüne
Benim gördüklerimi..
Sende gördün mü oralarda da….
….Ve sen de benim gibi umutlandın mı?
Semada bir yıldız âşıkmış yıllar yılı
Ulaşamam..Kavuşamam dediği ay’a….
….Ve onlar sarmaş dolaştılar bugün.
Gördün mü?
Yani anla..Umutlar tükenmedikçe
Sabır meyvesiz olmuyor
Seven vefasız çıkmadıkça…