En dip kuyusundayken yalnızlığın
Ayın şavkı vururken yüzüme
Aklıma gözlerin gelir ansızın.
Bir hançer batıp çıkar göğsüme.
Ay ve gözlerin...
Bir de yıldızlardır sevdiğim.
Ne güneşi görürüm.
Ne gündüzleri yaşarım.
Karanlıkta aya bakar,
Dertlerimi savarım.
Güneş beni yaralı gösterirken herkese,
Geceler gizler beni... Örtünür ve ağlarım.
Kayıt Tarihi : 1.11.2006 11:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/01/ay-ve-yalnizligim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!