Ay ve Sen Şiiri - Doğukan Altınsu

Bu gece de uyku tutmadı
Aklım yine sende kaldı
Sözlerim ise boğazımda bağlı
Fotoğrafın bile yokken,
Seni görmek için baktığım sadece Aydı

Kalkıyorum yatağımdan, saat gece üç
Kalem kağıt önümde, sense gönlümde
Yazamamam güç.
Karalıyorum birkaç sayfa,
Kalemimden dökülen her kelimem sensin!
Penceremi aydınlatan ay,
Sayfalarımı da aydınlatıyor, her kelimemi, her bir seni!

Sanki yanlışlıkla aşkıma bulaşmış gibisin
Habersizsin her şeyden, ne ses ne seda..
Dirençsiz kalıyorum,
Çünkü bir tek ben oluyorum heba.
Yada boşver,
Bana yetiyor bakmak,
Sadece sana benzeyen Ay’a.