Ay Ve Güneş Şiiri - Nermin Akkan

iki uydum vardı benim,biri ay biri Güneş
İkisi biribirine vurgun,ayrılmaz iki kardeş
Ağlarken bir tanesi,gülemezdi diğeri
Ayağına diken batsa birinin,yanardı ötekinin ciğeri

Biri yeşil,biri mavi,bakardı bana
Gözlerindeki aşkı içerdim kana kana
Nerden bilebilirdim ki hasret kalacağını
Özlemleriyle tutuşup ateşte yanacağım

Bilseydim az severdim,elimde miydi bilmem?
Bir gün gidecekleri korkusu dilimde miydi bilmem?
Bu kadar sevmemeli hiçbir yaratılanı
Zira, unutturuyor şeytan sevgiliyi yaratanı.

Bir gün acım diner mi,güler mi gönlüm birgün? ?
Onlarsız geçen hayat,işkence bana hergün.
Gülen gözlerim yalancı,dilim anlamsız söyler.
Aysız gece karanlık,gün güneşsiz neyler

Bir tesellisi var mı bunun,öğrenir miyim yolunu
Dizlerimin bağımı güçlenecek,kaldırabilecek miyim bunu?
Ağlasam utanırım,korkarım,beterin beteri var.
Allahım!
Ya acımı dindir benim,ya da bir teselli ver.

Çığlıklar atsam nolur avazım çıktığı kadar?
Kim bıktı hayattan, benim bıktığım kadar?
Rüyamda görsem yeter,belki özlemim geçer.
Gönlümün hasretinden,gözlerim alev saçar,.