Ay :
Ben bir Ay'dım gündüz vakti
Belki beni ondan kimse görmedi
Tanırsınız belki var Güneş diye biri
İkindi vakti benim önüme geçti
Gündüzler sizin olsun bana yeter gece
Binbir hale girerim dolunaydan hilal'e
Bayrağın üstünde gökyüzündeyim daima
Güneş resimlerde kaldı hâlâ
Sen sarı ben gri
Yok mu aynı anda parlamanın vakti
Güneş:
Sen ki unutmuşsun parlaklığının sebebini
Yıldızlar postacı olmuş sana bana
Aramızı düzeltemezler asla
Çünkü sen hainlik ettin
Benden aldığın ışığı dünyaya verdin
Dünya her gün bana bakar
Bendeki ışık yalnız sana Akar
Bilirsin belki dünya tutuldu bana
Bakan kör olur anında
Ama unutma benim ışığım yalnız sana
Versen dahi dünyaya
Kayıt Tarihi : 18.9.2023 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ay ve güneş her gün dargın gibi birbirinden kaçıyor...Gündüz güneş parlarken, ay hep gece parlıyor...Sanki ikisi hep birbirinden kaçıyor... Belki de küsler....Bence konuşsalardı tam olarak böyle konusurlardı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!