Tüm şairleri, şu duvara kalemlerinden asıp…
Kalplerinden ve dillerinden zincire vuracağım.
Sana son, en son şiiri ben yazacağım…
Denmesin diye geride kalanlara dair tek bir söz,
Sana aşkın zehirli diliyle haykıracağım.
Korkaklar gibi kaşına gözüne methiyeler dizen
Ve ardın sıra dağılmış heykeller toplayan..
Ve bayram sabahları yanında uyanmaya cesareti olmayan
Ve susan, aşk huzura varınca..
Ve saklanan köşe bucak, ruhu yâre yandığından…
Yine de devrik cümlelerin ardına saklanan
Tüm şairleri ruhunla yaktığım ateşte yakacağım.
Sana son, en son şiiri ben yazacağım.
Ne ardından ak düşen saçlarımı..
Ve karayla yazılmış alın yazımı..
Ne de aklıma düşerken kanayan parmak uçlarımı..
Ve çatlayan sabrını şu yorgun kalbin..
Hiç birine mısralarımda ağlamayacağım…
Oysa ki dağılmaklar da dahil sevdaya …
Sana son, en son şiiri ben yazacağım.
Ben sana şiirler de yazmazdım,
Özledim de demezdim mesela,
Ne beklemekten bahsederdim..
Ne kalbim üşüyor derdim gökten karlar yağınca…
İsyan da etmezdim, şahittir cennetteki babam…
Aklımın ortasına yerleşen bu hastalık olmasa..
Ve unutma ihtimali olmasa güzel yüzünü
Veya almasa, seni severken çektiğim acıları elimden zaman…
Tek bir kelimeyi kahretmezdim sana ayrılığı anlatan.
Şimdi son mısralarımı asacağım şu duvara ardın sıra.
Ve giderken adımlarımı bırakacağım sana…
Karanlığa koşar adım gidiyorken gölgem.
Şimdi son şiirimi yazacağım büyük hatırana..
Kayıt Tarihi : 9.1.2022 18:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!