neye özne olsam,kırılıyorum
dallar yaprağını dökercesine
ortadan ikiye yarılıyorum
ay vaktinde şafak sökercesine
ben 'ilk'im' demedim ve ben 'önceyim'
kazdığım mezardan az derinceyim
Tanrı divanında kıldan inceyim
başaklar boynunu bükercesine
nasıl da doluyum hep kör kurşunla
varırım haleb'e yetmiş arşınla
bir an kulağımda taş gibi çınla
kalpten bir 'lâ havle...' çekercesine
nice bir lezzettir doymamak seni
mümkün mü ruhuma koymamak seni
işitip,görüp de duymamak seni
bir şehre karanlık çökercesine
Kayıt Tarihi : 8.11.2010 03:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)