Ay Tutulmuş Şiiri - Kemal Berk

Ay tutulmuş kızıl renge bürünmüş
Utancımdan bakmaz oldum yüzüne
Allıkları her bir yere sürünmüş
Sevincimden bakmaz oldum yüzüne

Elbisesi al'a renkte giyince
Huzur veren güzel laflar deyince
Şeker gibi ballı kaymak yeyince
Sözlerimi demez oldum yüzüne

Kendi küçük aklı büyük halleri
Menekşedir gözde olan gülleri
Karanfilin yürekteki yerleri
Gülüm desem demez oldum yüzüne

Saçlarını esen yeller savurur
Bakışları yürek koymaz kavurur
Kırılınca sessiz sessiz avunur
Volkan gözler demez oldum yüzüne

Kül'özüne baksan bir türlü sönmez
Ettiği sözlerden geriye dönmez
İnsanda kötüyü bilse de görmez
Güzel diye demez oldum yüzüne

Kemal Berk