Ay Tutulması Şiiri - Funda Bahçeci

Gülerken bile realistti.

Kimdi/neydi bilmem,
siyahtı saçları
simsiyah.
-Orda, öylece durmuş,
alev almayı bekliyordu.
Gençti ve asiydi
gecenin yarısında -

Her taraf it köpek doluydu.
Vurdum duymaz bir çakal
kana boyuyordu, kustuğu sokakları.
Vurulmuştu besbelli,
iz bırakıyordu fikirleri.
Dönüp baktığına göre,
içinde kalan bir şey vardı.
Duvarlara vura vura yürüyordu yumruklarını.
Ağız dolusu küfür tükürüyordu,
sıçrattığına göre.
Nefes nefese bakıyordu gözlerimin içine
Bir an gördü sandım
şahit olduğum nefret, kör etmişti gözlerini.

Oysa karanlıkta,
sadece sesini görebiliyordum.
Hayyam şahidim olsun.
Bir dörtlük canın var.
Ay tutulmadan
KAÇ.

Adsıza ne oldu/ bilmem
o geceden sonra…
Bildiğim
Şiir okuyamaz oldum, balkonumda.
Hep aynı gece
tekrar etti durdu bende
Yürüyerek bile yetişebilirdi…
“Neden saldı çakalı”