AY TOZUNA SEVDALI AYRILIK ÖPÜCÜĞÜ
titrek bir nefes ürkekliğinde dizilirken kelimeler
sessiz çığlıklar salınır, sevgilinin mihrabından
ay süsü verilmiş sevda tınıları
gövermiş güz isyanlarına karışır da
müsvette şairliğimi hiçe sayar
alnıma mıhlanan veda öpücüğü
kisvelerine bürünür sözcüklerim ve utanır olur yalnızlığından
göz nuruyla oyalanmış tülbentler güvelenir
naftalin kokulu sanduka köşelerinde
ay tozuna yatırılmış aşk fukaralığı
nazar boncuklarına sahte duaları iliştirir de
aşk yoksunu şairliğimi hiçe sayar
yüreğime saplanan sevda öpücüğü
saklanır kalır sevgilerim ve gömülür kimsesizliğine
bilirim er kişi sevdimi yarini gizliden sevmez
toprağın aşeren yerlerine yakın olur sevdaları
ayın şakaklarına oturan hınzır umutlar
çakmak imanların üstüne kefenleri giydirir de
sevgiliye hasret şairliğimi hiçe sayar
ölüme sevdalı ayrılık öpücüğü
meleğine sarılır bedenim ve ay tozuna sevdalanır sevgilinin dudağı
-- üzülür kalırım her ayrılışın kefene sarılı göz yaşlarında
ve sonra düşlerim takılı kalır öpmelerine hasret dudaklarında...
H.Ali Aydın
05.09.2008
Kayıt Tarihi : 5.9.2008 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)