Ay Tahtını Kurarken Şiiri - İbrahim Sağır

AY TAHTINI KURARKEN

Ay tahtını kurarken göğün tam ortasına,
Hatıralar dökülür yüreğimin tasına.

Gizli bir hüzün çöker yavaş yavaş içime,
Gönül nöbete durur hicranımın yasına.

Tutar pişmanlıkların amansız sancıları,
Alır götürür beni dertlerimin hasına.

Hâyal penceresinden geçerken silik yüzler,
Dağılır hatıralar gönül coğrafyasına.

Yıpranmış albümlerin tozlu sayfalarından,
Tanıdık yüzler yansır fikrimin aynasına.

Uyanır duygularım umudumun burcunda,
Yeni hudutlar çizer hâyal haritasına.

Uykusuz gecelerin girift labirentinde,
Sırlarımı çaldırdım ifritler tayfasına.

Mantığımı ezerken düşüncemin balyozu,
Gerçeğin resmi düşer beynimin sayfasına.

Mutlak varlıktan öte her şey zevâle mahkum,
At nefsini İbrahim ezelin potasına.

İbrahim SAĞIR