gece elini eteğini
çekerken zamandan
gümüş bir ay
asılı kalmış gökyüzünde;
belli ki hasretini bekliyor. .
*
güneş zamana
verilmiş bir sözdü
doğdu, gülümsedi
serin sabaha
ay güneşe
baktı bir an
solmuş yüzüne
yayıldı bir tutam pembelik. .
*
fark etmedi bile güneş;
kendi ışığına aşık. .
şıngır mıngır bir neşeyle
tararken kızıl saçlarını. ..
ay soldu
soldu , çekilip gitti
vakur sessizliğine...
güneş yine fark etmedi...
__________(10.8.2017 güncesi )
Hümeyra GünKayıt Tarihi : 6.10.2017 11:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir dolunay gecesinin sabahında,saat 6 gibi ayaktaydım. Gökyüzünde çok güzel ,gümüş bir ay vardı ..Fotoğrafını çekmeye çalışırken ben , yürek durur mu o da kendi şarkısını yazmış. . .
düşünen, düşünmeyi seven, neden ve niçinleri kendisine soran, yaşam
sevgisi dolu insanların işidir. İnsan yaşamını birlikte olduğu tüm
doğasıyla kabul etmek... Ellerine sağlık...
Ay ve güneş ile işlenene bu aş masalını keyifle okudum Hümeyra Hanım'cığım.Biraz hüzün biraz sessizlik ile....
ÇOK HOŞTU...TEBRİK EDERİM...SEVGİ VE SAYGILARIMLA...
Sn. Hümeyra Hanım,
kimin yanakları pembe çalar, kimin gözleri kırpışmaya başlar ise aşk o bedende suret bulmaya başlamış demektir. Ne mutlu ona. Hoş biz bayan kısmı o pembe yanakla pek hızımızı alamaz biraz da ayna karşısında fazladan vakit geçirmeler ve rujlanmalara kadar işi vardırırız ya neyse... Erkekler şimdi hiiiç bıyık altı yapmasınlar, sizin de tıraş sonrası kolonyalanma fasıllarınızın uzadığını biliyoruz.
Sonuçta ne tatlı bir haldir o aşk hali.
ya sizin dizelerinizde güneş çekildi ayı farketmeden ay mahsun kaldı diye devam etmişsiniz ya yok yok imkanı yok güneş hele bir doğudan göz süzsün ilk ışıklarıyla, ayın yüzüne yine bir pembelik basar. Aşk bu canım! Ayın güneşten geçmesi namümkün.
Şiirinizi okuyunca şimdi yirmi beş yıl önceki eşim ile ilk tanıştığım andaki halime aklım gitti, yanaklarım hemencik pembeleniverdi. O pembelik ile tazeleniverdim. Var olun.
Keleminize yüreğinize sağlık
Saygılarımla
Ay, bana da her zaman mahzunluk çağrıştırır nedense...
Yalnızlık ve hüzün eşlik eder sanki ona... Geceleri çıktığı için midir, bizler geceleri daha duygusal olduğumuz için midir, kimseye zarar vermeden elinden geldiğince görevini yapanları hatırlattığı için midir bilmem ama beni hep hüzünlendirmiştir....
Şiirinizi okuyunca, Güneş'in gösterişli saatlerinden sonra ona ancak bu kalır diye geçirdim içimden... Neredeyse aynı açıdan bakmışız Sevgili Öğretmenim, benzer etkileşimler yaşamışız...
Ben geceleri seven biriyim... Bir şiirimde de bunu dile getirmiştim, Ay da gecenin vazgeçilmezi olduğuna göre, bir hep diğerini çağrıştırıyor...
Duygu dolu yüreğinizle içselleştirdiklerinizi aktardığınız şiirinizi çok severek okudum Hümeyra Öğretmenim.......
Her şey gönlünüzce olsun.... Daha nicelerine.... Sevgilerimle....
Kaleminize yüreğinize sağlık değerli Hümeyra Öğretmenim..
Gönülden kutluyorum..
Selam ve saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (9)