Ay sensin gece ben Şiiri - Faruk Özmen

Nede severmişim ben seni bilsen.
Bir gülün baharı,
dağın bulutu,
şairin geceyi,
bülbülün gülü sevdiği gibi
Mecnunum leylamsın
bildiğin gibi.

Tuz eksen geceye
kesmez sevdamı.
Muskalar,dualar etsen vazgeçmem.
Sen bu gönül köşemde öyle dur.
Dursun zaman,
dursun gün,
bulutlar ağlasın üstümde.
Yağmurum,
yağmurum üzgün.

Nede severmişim ben seni bilsen.
Zemheridede gül açarmış,
gülümsün.
Aymış gecelerin tek dostu.
Ay sensin,gece ben
dolan etrafımda,
saçların gibi.
İçim ısınıyor off.....
sar beni.

Sen olasın isterim
çevremde dolananım.
Korkuma düşman ol,
sevincime dost.
Gönlüme can suyu ol,
tıp tıp,damla damla düş
düşki kurumasın,
düşki solmasın,
daha boyatmamış gönül nergisim.

Yaşanmamış bir sevdayı yaşadım senle.
Gonca bile değildim ben
seni sevmeden.
Bak açtım gül oldum
döküldüm yollarına.
Beni al,
al beni,
o hoyrat kollarına.

Bırak gül kokulu göğsünde uyuyayım.
Nefesim sen ol,kalp atışım sen.
Acem yeşil gözlerin içime aksın.
Yıllar sonra,
azrail geldiğinde
öylece uyanayım.