Ay Senfonisi Şiiri - Ahmet Kemal

AY SENFONİSİ

Hayalime düştü bu kent
Bu kentin hayalinde ben varım
Bir ben varım bir de benim aşklarım
Ay bir tambur gibi gizli gizli şakıyor
Ağaçların gözyaşları testileri dolduruyor
Ve bir yangın başlıyor ansızın yüreklerde
Aşk var aşk var o yüreklerde
Ses duvarları var ses duvarları var o yüreklerde
Ayak basıyor düşman harim-i namusuma
Taşıyamadığın sırrı faş edercesine
Şairi okuyor kasidesini çıkarak kentin en yüksek tepesine
Koşuyoruz koşuyoruz hep birlikte ölüme
Aşk çağı yeni başlamakta
Nükleer bombalar fışkırıyor göklerden
Ashab-ı Kehf uykusu uyuyor kelebekler
Yasaklar arasında yuvarlanan başlar
Allah’ın şehrine ayak basıyor adamlar