Ay.Şem Olur Geceme Şiiri - Hayrettin Ta ...

Sevdayı bulamamış selvi boylum boyuyor terk edilmişliklerimi.
Bulanık bir ben çıkıyor aşkın tuvaline. Bulunmazlık ve içsel bulantılar döngüsünde susuyor aşk.

-Beyazdan siyaha, maviden suya, aşktan ayrılığa dönüşen sensizliğin iç perdesi yırtılıyor.Görülüyor seni sevmelerimi periler.
-İçim yağmalanıyor. Büyük aşklar vaatçisiyim. Bu yüzdendir gelemeyenin yerine geçme kuyruğu. Bir seçim var içimde.
-Aşkın gökkuşağı geçiyor sen ağladıkça. Benim hislerim sislerine refika olup bilinmez gölgelere taşıyorlar.
İsteyiş gün batımına yakın.Işığı ve aşkı yok. Batmaya gidiyor.
Özlem sıfır beş uç veriyor, yazıyor seni batmadan.
-Kayıp güllerin tekiniyim. Kızılların kızlığına kadar bulutlarını seriyor
Kümülüs oluyor dünyam…Yağmura yakın, aşka safi, sensizliğin nadasına meftun bir çaresizim işte.
-Yitik kentlerin yediverenler öyküsünde, sana yetecek yedimi de yediler.Kiralanmış masallarım var sana dair. Vicdani sofalarımı aydınlatacak helallerin ve hakkını helal etmelerinin gerek Bennara.
-Sensizliğin gölgesi gittikçe küçülürken ben sende büyüyorum. Büyücü olduğumu söylüyorlar. Meğer sihibazmışım. İksirim de var.
-Her sözümde, yazımda senin sihrin çıkıyormuş.Meğer her şey yalanmış.Şairin yürek magması yazmaya sıcakken hangi doğru güzelimin can dilini konuşturur.
-Kim inanır bu dizelerdeki hüngür hüngürlerimi.

-Duygular suya düştü cemre yerine.İçim burkulur, kırağılar ağlar seherimde. Şartlı gülleri açılır bahtımda. Sensizliğin çobanıyım.
-Çobanlığımı küçümseme.Bir kaval ezgisinde kutsilerim depreşir.
Aşka sarılır uzak kalışlar. Kamışını arar Ney’in. Ey dediklerim
ip'e sarılıp beni cambaz yapar yalnızlık.

...........
Kıssadan hisse üşür gidişlerinde. Kısalmış öykülerimde dirilir
Son güzelim.Gazel yazar, gazel okur gün görmüşlüğüm.

-Ulur sensizlik, kirli çakallar ay’şemi çalar ay’dan ve şem’den.
-Ay rengine bürünür (ay.Şem olur gecem.)