Ay_şeM mi Bilmem Şiiri - Hayrettin Taylan

Kavuşma mataramdaki tutkunun damlasıyım
Bir günlerin gölü oluyorum
Yitirilmiş sevdamıza bent oluyor aşk
Yarın senin barajından yarin elektriği üretilecek
Ve sargısı yarama boyalı sen iyileşecek
Kuğuların balesinde kendine gelecek, geleceğimiz
Oynadığım yalnızlığın son kıvrımlarında
Susacak gitmeler
Aşka gelecek aşk
Ruhun deminden sızacak umutlar
Açacak gül üstüne güller
Yayılacak aşk kokumuz
İbrişimle depreşecek sensizlik
telli duvaklı seherlerde esecek cemalin
beni kendine tanıtacak seni çok seven ben

aşeren unutuluşun son kavlinde
yeni bir aşkın doğum sancılarında dile gelecek yadın
beklemenin yörüngesinde fırlatılacak aşk adın
ve tutkunun bordasına yazılacak sevi sonatın
beni sende tümleyecek aşk ve huzur
gözyaşlarının şavkına gelgitler büyüyecek
ay_şem uykudayken, ay_şem olurken aşka
sahiline vurulacak yürek yaram
yapayalnızlığın çilesine ilaç olacak seni sevişim
Direncimi yamalayacak aynalar
Umutlar yansıyacak gözbebeklerinden
İçimizden geçen pınarlar coşacak aşk için
Yemyeşil vuslatın ortasına düşecek son damlan
Beni senden yeşertecek böylece
Yakamozun raksında dile gelecek aşkın ışığı
Bitirin uzak kaldığınız karanlıkları
Ben geldim ay_şem mi bilmem!
Bu bitimsiz sancının isimsiz kalışını bitirmelisin yar
Düş kendi hazan pazarını sunmasın yar
Bun doyumsuz isteyişin can pınarı olarak akıver yar

* şem(mum)