Ay Şavkından Döküldü Şiiri - Sevgi Keske

‘’bir ay doğar ilk akşamdan geceden
şavkı vurur pencereden bacadan’’
dokundu türküler yüreğime inceden
ışık sızar yüreğime parlayan aydan
ne korkular, ne hüzünler geldi geçti
kalbime döşediğim çelik raydan…

ağıtlarıma, tokatlar atan gerçekler verdim
acılarıma sızılı umutlar ektim
uçuklu hayallerimden
mis kokulu tütsüler yaptım
ay şavkına benlerimden,
burulmuş yıldızlar attım
aydınlandım,
aklım daha fazla çıkmadan raydan…

bencileyin aydınlanan sevgiler gördüm
içine acılı umut,
sade gelincik dürdüğüm lokmalar böldüm
sevgilere aşk ipinden,
simli hırkalar ördüm
unuttum kaç kere dirildim kaç kere öldüm
katile kaç kere sövdüm,
bilmem ki, kaç kere çıktım raydan…

sevgi çemberin içinde,
dünyan sendedir
tepeden inmedir, aydan hediyedir
bundan böyle sevdalar
öğrendim ki hayatta bir sen,
bir de sendeki sen var,
içmeli insan kendini
ey dost, kendi kalbindesin,
hızlı ya da yavaş
yürü kendine uzayan raydan…

cesaret senin içinde,
gizli hücresindedir
korkunun kahramanları inan
senden daha ödlektir
korkusunun silahları, ecazetten bozmadır
ürkmüş çocuk yüzleri
kaçar kara zindanlara gizlenir
kendini al, çık ışığa, aydınlığa
korkma yürü taşlı topraklı raydan…

06.01.2010