Ay Şahit Şiiri - Veysel Karani Tabak

Konuşurken bakamam
Karşımdakinin yüzüne
Çarpılırım diye korkarım
Oysa o diker gözlerini gözlerime
Ne yapacağımı bilmem şaşırırım
Bu yüzden kaçarım insanlardan
Medet umarım duvarlardan
Ben konuşurum onlar dinler
Yalnızlıktır benim hayatım
Gecedir tek tutanağım
Penceremdeki ayı şahit ederim

Bu gece yine ay vardı penceremde
Hayatımda, hem de dolunaydı
Çıkmadım dışarıya parka
Evde pencerenin önünde yazdım
Şiirimi, şahidim de dolunaydı
Perdem ve lambalar açıktı
Dudaklarımdaki sigaram yanıktı
Saat gece yarısı üçtü
Bir anda hayalin aklıma düştü
Acaba sende mi o an ay’a bakıyordun
Aydaki bakışınla yüreğimi yakıyordun
Ay da iki mavi göz