Ay Şahidimiz Olsun 2 Şiiri - Yorumlar

Sessizce oturmuştu, deniz kenarında çakılların üzerine, güneş kavuşmak üzereydi sevgilisine, ha battı ha batacaktı, karanlık kucak açmıştı. Bekliyordu sessizce, usul usul gelen sevgilisi güneşi bekliyordu, sımsıkı sarmak için. Bir avuç taş aldı, avucundaki taşlara uzun uzun baktı:
Oysa bugün ne kadar mutlu uyanmıştı uykusundan yüzünden gülümseme hiç eksilmemişti,mutluydu seviyordu hem de çok pek çok seviyordu, oysa olan olmuştu işte her şey bitmişti bir anda şimdi avuçlarında tuttuğu bir avuç çakıl taşına tekrar uzun uzun baktı,
bir tanesini aldı,öylesine attı denize tekrar bir tane daha yine, yine sanki her attığı taşta hüznünü fırlatıp atıyordu.
Olmadı tekrar bir avuç taş aldı, atık uzağa,uzağa daha da uzağa atmak istiyordu.
Doğruldu ayağa kalktı, kızgındı, mutsuzdu, umutsuzdu bir taş aldı avucundan attı tekrar attı, her attığı taşın ardından dalga dalga yayılan halkalar durdu, tekrar baktı.Her halkada kendi hayatını gördü.
İşte hayatım işte geçmişim dedi dalga dalga kuşatıyor beni kurtulmam lazım dedi ve
bir taş aldı attı bu kez yeniden attı.Her dalgadan yeni bir umut, yeni bir yaşam olduğunu düşledi, evet evet her dalganın yayılıp büyümesi ona bir anda yılmamayı vazgeçmemeyi hüzünleri atması gerektiğini düşlerindeki sevdasına gerçeğe döndürmesi gerektiğini söylüyordu sanki.Bir anda havaya zıpladı, yürümeye başladı güneşin batışına doğru yürüdü, yürüdü.