Hiçi bir karanlık güneşi, hiç bir güç halkları
Haklayamaz alçakça
Şerefsizce
Kan kızıllığına bürünür
Her yer
Hiç bir ölüm
Kızıl bakışlı şafağı
Öpemez
Emekçi ellerde
Çatırdayan tohum
Bunu imkânsız kılar
Ancak karanlığa yakışır
O
Öldüren ölüm
Tohumda döllenen
Kuytuda boy veren
Fesleğen çiçeği
Yaşama koşarken
Bir tutam aydınlığın ardı sıra
Iskalar
Soğuk ölümü
Karanlığı çiğnerde geçer
Yaşam sevdası uğruna
Ay, parçalar karanlığı, görünür tüm uzayıp giden yollar
An gelir, özgürlük ezgilerin ölümsüzlüğünde
Boğulurken hüzün çığlıkları
Yeniden
Diriliş başlar
Yıkar geçer
Tüm zindanları
Koparır zincirleri
En barbar olanların
Bağışlamaz
Kanlı düzenlerin
Yaşama kıyan
Zulüm eken ellerini, tarumar ederek
O an başka bedende yeşerir, yaşam filizleri
Aydınlığın sonsuzluğuna, usanmadan kendini bırakarak
Mehtaplı gecelerde ay parıldar prangasız, kelepçesiz
Yakamozlar deniz maviliğinde
Cascavlak raks ederken
Özgürce
Dünya
Her an
Kocaman yüreklerde
Devrime bürünür
Yada sevda çiçeklerine
Yıldızlar göz kırparken
Karanlığın yok olduğu anlardır o anlar
Çünkü yıldızlar ölmezler, yok olmaz aydınlık dolu umutlar
Mehmet Çobanoğlu
27. 03. 2018
Silivri
Kayıt Tarihi : 24.5.2018 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!