Ay Parçası Umutlar Şiiri - Agah Adıgüzel

Bilmiyorum hangi zamandı,
Ağzı körelmiş tırpanları omuzlarında
Torbasında yoksulluk kırıntıları
Ve ellerinde ay parçası umutlar,
Titrek uyanışlarla başlıyordu
Günün ilk yorgun zamanı.

Ayrılıklar yüreğine sığmıyordu
Özlemlere dönüşen akşamüstlerinde
Bir yanı kurak mevsimlerin
Bir yanı yerçekimsiz umutlar...
O kadar eski çağlarda bile
Hiç böyle yaşanmamıştı
Upuzun yoksulluklar.

Öyle türkülerdi ki onlar
Alıp başını götürürdü insanın
Çok eski zamanlara
Yürek mi dayanırdı
Yanık ananın dinmeyen sızılarına
Sevdalar vardı koca çınar ayarında
Yıllara sığmayan ululukta.

Oysa adını bile bilmediğimiz
Coğrafyalarda
Özgürlüğe dönüşmemiş yaşamlar
Dokunulmamış kadife duygulardı,
Ve bu gözyaşlarıyla ıslanan duygular
Karanlık gündüzlerin
En belirgin sevdasıydı
Ve koca bir dünyaydı.

Gözlerimi aldılar yaktılar güneşimi,
Yürekleri süsledik verdiler acıları
Yollarımı kapatıp kestiler amanımı
Bir deli poyraz olup uçarak uzaklaştılar.