Ay parçam benim Şiiri - Fatma Kübra Gürbüz

Özene bezene yaratmış seni,

Seninle unuttum çileli günü,

Bembeyaz teni narince eli,

Güzeller güzeli AY PARÇAM BENİM.

Ocak 22’de dünyaya geldin,

Melekler misali yüzüme güldün,

Bana mutluluğun sırrını verdin,

Canımın cananı AY PARÇAM BENİM.

Sara’mın kaşları kalemden kara,

Kirpikleri oktur gözleri ela,

Eşi benzeri yoktur evvela,

Gözümüm nuru AY PARÇAM BENİM.

İlk göz ağrımsın gönül ışığım,

Sana deliyim sana aşığım,

Evimin gülü zümrüt kaşığım,

Yüreğimin yari AY PARÇAM BENİM.

Narindir bastığı yeri incitmez,

Çok hırslıdır,lakin asla kin gütmez,

Azimli,çalışkandır,boşverip geçmez,

Hayatımın anlamı AY PARÇAM BENİM.

Öyle bir bakarki ta derinden,

Dağları oynatır inan yerinden,

Bin tane güzel çıkar serinden,

Ayın 14’ü gibi AY PARÇAM BENİM.

Kurban olsun anan kuzum özüne,

Hüzün çökmesin o güzel yüzüne,

Kimse erişemez senin feyzine,

Rabbimin armağanı AY PARÇAM BENİM.

Bebeğim boyuna posuna kurban,

Altında paspas olan sırtında urban,

Rızgın bol olsun kaynasın çorban,

Yaradanın nuru AY PARÇAM BENİM.

Fatma’yım böyle güzel görmedim,

Canıma senden fazla değer vermedim,

Dört kuzumdan başka kulu sevmedim,

ÖMRÜMÜN BAHARI 'AY PARÇAM BENİM'

BİRİCİK YAVRUM SARA’M İÇİN YAZDIM