Ay Neden Doğmaz Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Neden bu kadar karanlık ki gece
Ay neden doğmaz,nerde yıldızlar anne
Bu devasa yalnızlık demlerinde
Yoruldum üşümekten.ve öksüz bir çocuk gibi
Korkuyorum sensizlikten
Tut elimi lütfen,sıkıca tut
Gözlerimde ertelenmiş bir hayat var benim
Eski bir tavandan üstüme dökülüyor gençliğim
Bir sonbahar türküsü saçlarıma takılmış
Bütün yarım kalmışlıklar eteklerimde
Bazen öylece bakakalıyorum uzaklara
Aklımda çözümü yok problemler
Hiçbir sözlükte karşılığı olmayan kelimeler
Ve tenime acıyı işlerken sessizliğim
Üstüme doğan güneşten bihaber
Öylece kalakalıyorum anne
Öfke değil yaşadıklarım kin değil
Nefret hiç değil biliyorum
Alnıma sensizliği yazan kader
Şefkatsizliği öğretememiş bana
Üşüyerek büyütmüş beni hayat
Ürkerek bakmışım en delikanlı cesaretlere bile
Bir yanıma gergef gibi işlenen sevgisizlik
Hayata bıçak gibi kaskatı kesilmişken bedenim
Ben her derde deva her acıya ilaç
Her ayrılığa vefa her yaraya merhem buldum da anne
Sensizliğe bir sen bulamadım işte
Ne ettimse ne yaptımsa nafile
Sen olmayınca ne hayat hayat
Sen olmayınca yaşanmıyor da anne