Ay Mavisi Şiiri - Elif Gülnur Parmaksız

İçselliğim heyelan halinde.
Başlamak üzere depremler.
Bir yandan eteklerime çiçekler ekilirken,
Diğer yandan baltalar savruluyor korularıma.

Varlığım bir düzlemde ilerlesin derken,
Darmadağın oluyor rotalarım.
Çatlamış toprakları sevmiyoruz.
Deniz kenarı olsun istiyoruz her yanımız.
Ve ben ölüyorum.

Bir gün bir arabanın altında kalıyorum
Bir gün kalp krizi geçiriyorum.
Bir diğer gün takıntılı bir aşık tarafından vuruluyorum.

Daha da kötüsü diriliyorum.
Islak saçlarımdan tüm canlılığıyla akarken aşk diriliyorum.
Buna bir çare bulunamıyor.
Aşktan kaçış yok.

Ve sinsi birer işgalci gibi sızıyor aklıma kelimeler.
Sonra görüntüler,
Hemen arkasından hayallerin gelmesi kaçınılmaz.
Olmadık bir hayalin tam ortasında gülümserken yakalıyorum kendimi.
Azarlıyorum ama tokatlamıyorum.
Evet; kendisini azarlayabilen nadir insanlardanım.
Bu hayallere ket vurmam lazım.
Sonra uzanır gider yanlış yollara.

Ben içimde hesaplaşırken kedim geliyor yanıma,
Ay mavisi gözleriyle bakıyor içime,
Sonra tam önüme oturuyor kırpmadan gözlerini,
İki tombul pati birleşiyor.

Kızıl bir celladın görüntüsü değiyor gözlerime.
Kalbim sanki avuçlarının arasında.
Hayır diyorum,hayır.
İyi düşünmelisin.
Her zaman özgürlük kazanır.
Ve dalıp gidiyorum ay mavisi gözlere
Güzel şeyler güzel yollara uzanır gider..

22.06.2013 03.10