Ay Masalı Şiiri - Er Han

Gecenin gözlerinde hasretin
Dans ederken usulca.
Sol yanıma meyleden dem batar,
Ruhumun Senli ufkuna.
Güneşle döner kumda,
Resmettiğim aşkı dehr.
Yalnızlığın odalarında,
Sevdana gözlerini açar,
Durduğum yere gözlerim.

Hiç bir dil baş koyamaz?
Aşkınla dolan gövdeme.
Zihnimdeki seni çizdikçe,
Kendimi bile duymam Sende.
Avuçlarımın içindeki,
Beyazla yüzdürüyorum mavini.
Şurama sol yanıma çarptıkça,
Kaşın gözün nefesin.
Gönlümün cennetine düşen,
Ay masalını söyle,
Nasıl anlatayım sana?

Tenime ruhunun izini basan,
Aynadan gör kendini.
Gün ışığıyla pencerene,
Konan kuş gibi.
Fısıldamadım mı söyle uzaklardan.
Şaha kalkan kalbim,
Hep bıraktığın yerde.
Desen desen çizerken çehreme,
Duy beni gökteki tanem.
Duvarımdaki hududun yamacında,
Bulabildim ayak izlerini.

Kalk hadi bir çırpıda,
Üstümü öptüğün yıldız dansında,
Avuç içlerinde kaybet beni.
Bilinmezin en güzel sırrında,
Esrarında meylet beni.
Mührünü basarken ömrüm kapısına,
Her zerren yanaşsın tüm yanıma.
İşte o an tüm cihanda,
Bizli "Aşk"başlasın...

Erhan Çuhadar