Ay-laya Şiiri - İbrahim Yay

Biri bana şiir yaz dedi, biraz istekli biraz üzgün...
İsteği benim teşfiğimden, üzüntüsü geçmişinden.
Bakıyor solgun solgun bir o kadar da açık teninden.
Kara gözlerinin içinde bir sınır yok kayboluyorsun.

Adımını at, yalan söyle veya hayatınla oyna...
Her daim yapmayacaklarından daha faydalı.
Hemen vazgeçtiğini söyleme cevap alamayınca...
Bir esinti bile bu durumda senden daha cürretkar.

Ne bekliyorsun? Anlaman bu kadar sürmemeli...
Ne kadar oldu söyle hayata karşı küsmeyeli?
Bırak artık bence içindeki sahte yaptırımları.
Hayatın değer veremediğinden daha önemli.

Ne nefesler gördüm sanki ciğeri bir kafes...
Alamıyor ki versin havayı ciğerinden dışarı...
İzmaritleri küllüğe dizdikçe kanmıyor nefis...
Benden sana öneri kendini zorlama aşırı...

Laya isimli arkadaşım hep ayı izlemeyi severdi...
Günler geçti haber alamaz oldum kendinden...
Neredeyse yaşadığımız her şey sanki gerçekti...
Farkında varınca uzaklaştım ütopik kendimden...