Ay Kız Şiiri - Osman Öcal

Ay Kız

Yine gam bürüdü ıslandı gönlüm,
Sinemdeki azık çare mi ay kız
Sanma ki usanıp uslandı gönlüm,
Sarhoş gecelerin haremi ay kız.

Saçların asice sallanır belde,
Tutuşmuş el ele oynaşır yelde,
Dilin mızrak ucu sinemi del de,
Sürme eşiğime veremi ay kız.

Koynuna girdiğin düş ziyasının,
Görmeden bozulan ham rüyasının,
Çalıp da tutmayan aşk mayasının,
Kaça gider sizde diremi ay kız.

İster ki yer senin gök senin olsun,
Sen halka, kadehler eksenin olsun,
Ebemkuşağından renk senin olsun,
Bulursan durma gir iremi ay kız.

Semada güneşi yerde suyu yak,
Yorulur meçhulde dolanan ayak,
Yutar Vuslatî’yi derin bu koyak,
Unut git vurduğun keremi ay kız.

Osman Öcal