Ay kişi Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

men çayı sobada demledim
akşam erken gel ay kişi
unu eleyip hamuru elledum
akşam erken gelesen ay kişi

müştüyün senin andıra galsın
kel başına garğalar konsun
sanersenki bir kralsın
bir işide beçersene ay kişi

tavuklar samanlıkta yumurtayıf
kara ineğin danası çok zayıf
iş görende oflayıf puflayıf
meni cinendirme ay kişi

o mereti içme dedim kaç kere
ay boyunu sokom senin yere
bir kerede menim sözümü dinle
akşam olmadan eve gel ay kişi

senin yüzünden özümü boğaçam
bütün köyü kapıya yığaçam
ya özümü yada seni vuraçam
humarın başından galk ay kişi