Ay Kırığı Şiiri - Mecit Aktürk

Gökte yıldız ile gezer el ele
Gölgesi VATANIM ay kırığının.
Yokluğu ölümdür, hüznü zelzele
Esarettir adı fay kırığının.

Topraktır nihâyet Adem'in aslı
Sultanıyım sanır yerküresinin.
Rahman'a râm olur Asım'ın nesli
Uğrunda can verir mefkûresinin.

Her kışın ardından bir bahar gelir
Baykuşlar olsa da dalda ötüşen.
Şer nedir, hayır ne bir ALLAH bilir
Gayrettir mü'minin payına düşen.

Sır sine içeyse sû-i zân niye?
Şifresi saklıdır kalpte niyetin.
Beşerden beklenen Hakk'ı tavsiye
Ödülü cennettir teslimiyetin.

Her hazan ardında bıraksa da iz
Hakk yolun yolcusu gezmez âvâre.
Gönül dedikleri dalgalı deniz
Duadır girdaptan çıkışa çare.

Fırtına, kasırga insanlar için
Gün gelir karanlık ruhumu boğar.
Çok sürmez dönüşü giden sevincin
Battığı gecenin sabahı doğar!