Ay karşısında çocukça...

.

erken kalkardı kuşlar
ep erken vakitlerinde
isim bulmuşlar işte
-kuşluk vakti-
sanki vurmak için

kimseler sevişmiyorken
uyandım onlara
bahçe katları
ya da teraslarda

.

ortası olmazdı sabahın
ölçün biçin isterseniz
ne bebeler türkü söyledi
neden ben
meme emerken
denemek gelmedi aklıma
saçlarının gölgesindeyken
ortası olmazdı
kuşlar saymaz
oyun bozandık

.

erken kalkardı çöpçüler
sizden kalanı
benden artanı
artanları
aç çocuklara sararlardı
sevdayı simit sananlardı

her sabah uykusunda kusan
sonra koca insan olan
simit yerine kadın koyan

.

erken kalkardı seyyahlar
kim yol derdine düşerse
seyyahlar gülerdi
her yer bizim
size toprak yol yok
bin yıllar evvel
geçerdi savaş arabaları
katarlar
kervanlar
siz toprak arıyor derken
denizi çöl sıcağında
seraplara buladılar

.

o bilmiyor
koltuk altında
dürtüdür gitmek
koklarda
düşer yolu kıyıya
istanbul derler toprağa

ilk martı etini
piliç diye
böyle yemişti
odur budur
ne zaman tavuk yese
deniz tutar garibimi

.

bilerek balık öldürmedik
ne de mavi bir düşünce
fena zahmet
mındar olmasın
balıkçılara bıraktık
tahtadan atları altında
deniz alır
boynu büküğü koynuna
sana yar
bana sar
mum alevinde
kıyıyım balıklara
martı olsam
dokunmam onlara
esinlendim
sigara yakayım yakamozla

.

balıkçı baba
balıkçı baba
balıkları bağışla
rakı koyma masaya
çıkartma karşına
zemheri uğramaz buralara

.

beşi geçmiş saat
hep kazanır
hiç bilenir
mayalanır muhabbet
ay karşısında çocukça...

15 08 2005

.