Gecenin içinde duymayacağın bir çığlıktım
alev alev bir yangına yeni uyanmıştım
gözlerim tutuşmuştu saçlarım yanıyordu
yüreğim hep sana koşuyordu
bedenim ateşler içindeydi
ellerim memelerindi
parmaklarım kasıkların
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta