Ay Karanlık Şiiri - Süleyman Toprak

Selçuk KÜPÇÜK’e

geceler boyu onulmaz çaresizlikler büyütüyorum
en kuytu köşelerde anıyorum adını
saklı bir dua
kanserli bir hasta gibi
son yontularla
gün gün eriyorum
şaşkınlığıma mı dokunsam yok/oluşuma mı
durmadan tükeniyorum.

ay karanlık
yoksun yanımda
seni biraz daha arıyorum
anacıl bir üveyk yavrusunun
can veren bakışlarında
aç zamanlar
içimde bin bir tufan başlangıcı
kirlenmiş yüzleri örtüyor bulutlar
bir yaz ortası sıtması geçiriyorum

sen zümrüdü anka bakışlım
seni bilmez miyim ben
kaf dağını yangın sarmış
ellerin avuçların kor
bakire aydınlıklar peşindesin
kadim şehirlerin kanat çırpınışlarında
bir rüyalık uykuya hasretim ben

iltica yasak bir haykırıştır gözlerinin yeşilinde
tartaklarla yürümektir paldır küldür
damgalı dehlizlerde
biliyorum
en büyük vuslatı ben yaşayacağım
aşk denizinden geçip
kendi alfabemin gölgesiyle
serinlediğimde

ay karanlık
yıldızlar çiseliyor
şimdi otuz renkli simurg uçuruyorum senin için
tasınla tarağınla
en delişmen çağınla
kendi küllerinden yeniden doğman için